Dit komt van de achterflap:
Sten Treland (Oslo, 1973) groeide op in Oslo, woonde een tijdje in Amsterdam en Antwerpen. De voormalige kok verhuisde naar Italië, waar hij in 2005 tot drie maanden cel veroordeeld werd. De lachende eland is al in het Nederlands vertaald nog voordat het boek in Noorwegen in de rekken ligt…Ongezien.
Met die informatie ben ik dit uiterst vermakelijke boek beginnen te lezen. Het is vertaald door een Vlaamse dacht ik nog, zo lekker sappig spat het hier en daar van de pagina’s.
In Oslo verongelukt een bus met heel veel Vlamingen aan boord. Een ongeluk zeggen de autoriteiten. Er is meer aan de hand zegt de eigenwijze onderzoekleidster Kjerstin Andersen. Dat denkt de gesjeesde Vlaamse journalist Ruben de Jongh ook. Ze treffen elkaar en ontdekken samen steeds meer eigenaardige toevalligheden.
De lachende eland leest als een trein, heeft een lekker plot, leuke personages, humor en is daarmee een tamelijk vreemde eend in de bijt als je het over Scandinavische thrillers hebt. Maar, en daarmee komt de aap uit de mouw of de eland uit het bos, Sten Treland is helemaal niet in 1973 in Oslo geboren en heeft niet in de bak gezeten. Sten Treland is het pseudoniem van auteur en ex-oplichter Stan Lauryssens (67) en recensent Joost Houtman (37). Twee Vlamingen dus, die mij bij mijn elandpoot hadden, maar de lol is ze gegund want er valt veel te genieten in deze thriller.
Lauryssens is naar eigen zeggen nog nooit in Noorwegen geweest. Houtman, een keertje om Jo Nesbø te interviewen. Hij bleef een lang weekend en heeft alle locaties waar hij geweest is in het boek gebruikt. “Vertaalster” Kate Feidisen verdient een pluim, zij zal de oorsponkelijke titel Den leende elg wel vertaald hebben.
Blog van Bibliotheken Mar en Fean 